Zanim nowy tydzień rozsiądzie się wygodnie na kanapie jutra, pod oparcia wciskając okruchy soboty i resztki niedzieli, jeszcze pobądź we wczoraj. W niezmierzonym obszarze swoich wspomnień. Pamiętasz swoją pierwszą sukienkę? Może tą, której obraz zachowała czarno biała fotografia? Może tą, którą zrobiła dla Ciebie chrzestna? Albo tą, którą dostałaś w paczce z Ameryki? Albo tą, którą uszyła dla Ciebie Mama?
A pamiętasz ile było z tymi sukienkami kłopotu? Bo trzeba było "uważać": nie wywróć się, nie ubrudź się, nie biegaj, nie leż na trawie, nie graj w piłkę, nie wspinaj się, nie skacz po kałużach! Do tego wiecznie opadające kokardy i podkolanówki. Białe rajtki z dziurą na kolanie-jak-chodzisz lub wyzielenione-jak-ja-to-dopiorę.
A sukienki, które w krainie wczoraj chciało się nosić zawsze, bez względu na okazje? Miały ulubiony kolor i fason. Najczęściej "kołowały się" i "tańczyły" i miały bufiaste rękawki. Kreatywność naszych mam/ciotek/sąsiadek śmiało przechodziła możliwości słabo zaopatrzonych sklepów.
Pamiętasz? Wczoraj nam nie przeszkadzały zakładki i marszczenia w pasie. Nic nas nie poszerzało, pogrubiało, nic nie skracało naszej sylwetki. W zasadzie im sukienka była dłuższa i bardziej marszczona tym lepiej, tym bliżej nam było do królewny. Tylko tkanina czasem nas "gryzła"... Ale "nie marudź" było na porządku dziennym. Gdybyśmy wtedy wiedziały, jakimi szczęściarami byłyśmy: każda miała sukienkę, której nie miał nikt! To był unikat, coś, o co walczy teraz cały modowy świat. A my wczoraj byłyśmy jak gwiazdy...
Wczoraj nosiłyśmy lakierki i co piąte zdanie zaczynałyśmy od "jak będę duża..." I już jest wczorajsze jutro. Już jesteśmy duże. Mamy pełne szafy sukienek, możemy nosić buty na obcasie, malować się "śminką" i pić kawę. I nie podkradamy już mamie materiałów na ubranka dla lalek.
Dziś z rozczuleniem oglądamy się za małymi "gwiazdami" w sukienkach. Podziwiamy oryginalność. Śmieszą nas ich "dorosłe" rozmowy i poważne opinie. One jeszcze są w swojej "krainie wczoraj".
A jutro...
